My Thaiery

Waar ben jij nu?

Goeie vraag, waar ik ben? Sommige noemen het Thailand, anderen het land van de glimlach. Persoonlijk hou ik het liever op het land van mijn dromen, want dat is het. Wat is het hier prachtig en bijzonder!

Onze reis begon op 1 juli waar we om 17.50 in dusseldorf het vliegtuig ingingen, om je vervolgens 10 lange uren in iedere mogelijke bocht te wringen om te kunnen slapen. Niet dat 't werkt, omdat je uiteindelijk tochwel rechtop in slaap valt terwijl je hoofd zo dusdanig vaak naar voren zakt dat je iedere 5 seconden wakker schrikt... 't blijft toch te proberen niet waar? Uiteindelijk vond ik 10u vliegen wel lang duren, tot mijn briljante mama met de mededeling kwam dat de terug weg maar 5u zou duren vanwege de 5 terug in de thaid, achja ik heb iig meer gelachen dan duitse stewardessen die het begrip land van de glimlach nog niet helemaal kennen. Moet kunnen, zoals mijn neef zegt: iedereen begrijpt wel eens iets niet.

Na 10 uur stoelendans waren we eindelijk in Bangkok geland en werden we opgehaald door onze gids: genaamd: Three. Een naam die overigens perfect bij hem past omdat je zijn gehele naam 3 keer moet lezen voor je hem uit kunt spreken & hij overal 3 tellen blijft staan en weer door gaat, maar klagen mogen we niet want hij is super tof! Three weet namelijk alles, al moet je erg goed luisteren omdat hij de L, S, H & G in het engels niet goed kan uitspreken. Blidge en geveninken (brigde en scheveningen) blijven dan ook erg lastig.

Eenmaal over de muur van warmte geklommen zaten we netjes in een minivan met airco onderweg naar het hotel, Best Western Mayfair Hotel. Net hotel midden in de stad. Veel tijd om uit te rusten was er niet want om 1 uur stond Three klaar om te voet naar de metro te gaan. Waar hij ons vertelde dat er 10 miljoen mensen in Bangkok wonen, die volgens mij allemaal op het zelfde moment met onze metro wilde. Een blik sardientjes is het understatement van de eeuw bij het aanzien van deze metro. Gelukkig zijn wij lekker groter dan de gemiddelde thai en mochten zij lekker okselsnuiven. Eenmaal bij onze halte gingen we per boot over de rivier de Chaophraya-rivier richting het grand palace van de koning, wat echt prachtig was.
De koning is trouwens een big issue hier, want er mag geen kwaad woord over hem gesproken worden hier.
Three heeft ons gebombardeerd met zijn kennis over het boedhisme en de koning, waar we hem zeer dankbaar voor waren! Na het grand palace gingen we naar Wat Po. Nee dat is geen toilet, een Wat is een tempel in Thailand. Wat Po is een tempel met de grootste Golden Bhudda van het land.

Na zoveel indrukken gehad te hebben waren we dan ook allemaal helemaal gesloopt en wilde we graag terug naar het hotel om een beetje bij te komen. Een powernap doet wonderen!

's avonds besloten we te gaan eten in het hotel zelf, waar we bediend werden door een vrouw met een snor. Wat ons niets uitmaakte, ze hebben hier allemaal een snor. Het eten smaakte prima en was netjes verzorgd. Na het eten hebben we nog even de skyline van bangkok bij nacht bekeken en hebben we in onze kamer onze bedjes opgezocht. Of ik hem gevonden hem kan ik me niet meer herinneren, ik ben waarschijnlijk in coma gestort.

Het is thaid om af te sluiten!

From Thailand with love,

xoxo








P.s op de spelling is niet gelet, maar who care's, mijn diploma heb ik al ; )