My Thaiery 4

Day Four

Weer een nieuwe dag, en iedere dag weer moet ik eventjes uit het raam kijken om te geloven dat ik nog steeds echt in thailand ben, en mijn uitzicht laat me nooit in de steek al is deze sinds vandaag behoorlijk veranderd. 

We mochten weer eens vroeg ons bedje uit omdat een nieuwe begeleider ons op kwam halen voor een halve dagtour op en om de River Kwai. We gingen gezamelijk met een familie, die dezelfde reis heeft geboekt, het busje in en vertrokken naar een grotere bus. Daarmee hebben we nog meer mensen opgehaald en vertrokken we richting de westelijke provincie Kananchaburi. Wederom konden we hard lachen onderweg omdat we echt de geweldigste gids ooit hadden. Ik heb de man benoemd tot Donny omdat ik het een Donnytyp vond en zijn echte naam niet onthouden heb. Donny is het type dikke bhudda met een brilletje en een niet stuk te krijgen gevoel voor humor. Dat hebben we geweten ook! Donny zingt graag, over alles, als het maar bij zijn verhaal over de reis past. Gaat dan ook midden in zijn verhaal over de Bridge over River Kwai het James Bond deuntje zingen en ook de kaskraker "Love me tender" kwam iedere 3 zinnen voorbij. Donny had net als de vele thai een heerlijk fout accent. Een paar van de fenomenale foutjes: Mapf, Solly hoor, alles is Difflent, when u Alive at you hotel, Is no good. 

Donny heeft ons overigens ook haarfijn uitgelegd waar Bangkok voor staat. Op iedere 3 meter van de straat is wel een kraampje met een BBQ te vinden waarop kip geroosterd word. Kip in het thais is Kok. Bang staat voor schieten dus eigenlijk betekend Bangkok het neerschieten van kip. Omdat dit zoveel voorkomt. Zoals jullie beglijpen is dat natuullik glote onzin, gewoon een glapje van Donny.

Genoeg gebabbel, aangekomen bij de bestemming wachten we op een pier op onze bootjes die ons naar de Bridge zouden brengen. De eigenaresse was een lieve vrouw met een eekhoorn als huisdier, wat best gek is. 'T ding werd ook op mijn schouder gezet en eigenlijk was het best grappig. Ik vroeg aan mama of ik ook een eekhoorn mocht, maar dat mocht helaas niet. 

Eenmaal met de boot aangekomen konden we een kijkje nemen op de Bridge on the River Kwai. Was erg leuk maar minder dan we verwacht hadden. Na wat foto's en heen er weer lopen op deze historische brug gingen we terug naar de bus, die zich verstopt had. Gelukkig kan een bus zich achter vrij weinig dingen verstoppen dus vonden we hem al snel. Op naar de volgende halte: the War cemetry. Ook deze herdenkingsplaats en de bijbehorende musea stonden in het teken van de overleden soldaten op de River Kwai. Allemaal erg mooi en indrukwekkend. Na alles gelezen en gezien te hebben vertrok de bus weer. Dit keer richting de rivier waar we op een bootje zouden stappen en naar onze junglerafts gebracht zouden worden. De boottrip was prachtig en midden op een rivier in de jungle langs mangrove bossen en veel natuurschoon. Aangekomen bij onze jungle rafts stond onze nieuwe gids BLY op ons te wachten met de heerlijke thaise lunch. Na de lunch gingen we weer terug met de boot om onze laatste activiteit te doen, de Hell Fire Pass. Ook een herdenkingsplaats voor de overledenen van de River Kwai. De Hell Fire Pass is een hele grote uitgehakte rots waar de Death Railway door heen reed.

Ik snap dat vele van jullie het nu niet meer begrijpen dus een korte uitleg: Japan heeft vroeger rond de 2e WO een oorlog gehad met de VS. Om deze te kunnen winnen moesten ze olie uit Birma halen. Dit kon niet via zee dus hebben ze besloten een spoorlijn aan te leggen dwars door Thailand. De Thai stemde in op voorwaarde dat ze zelf niet de lijn zouden aanleggen. De Japanners besloten 60.000 krijsgevangenen aan de lijn te laten werken waarbij ze onder verschrikkelijke omstandigheden 12u per dag moesten werken. Vele vonden hierbij de dood. 

Gezellig stukkie he? Gelukkig konden Donny en Bly leuk vertellen dus deze geschiedenis les hebben we overleefd. Na door de Hell Pass Railway te zijn gelopen, foto's te hebben gemaakt, gingen we weer terug met de boot richting onze jungle huisjes. Weer lekker eten! Na het eten kregen we nog een leuk maar ritmischloos optreden met mooie danseressen van de MON-people. Geeft niet hoor, ik kan ook niet zingen al zeg ik het zelf. 
Na nog wat sterren gekeken te hebben en in onze hangmatjes weg gedommmeld te zijn was het bedtijd in de jungle. Olie-lampjes aan want we hebben geen electriciteit hier! Tenslotte nog een compleet onderzoek en speurtocht door onze kamer voor spinnen, kakkerlakjes en menig ander ongedierte maar gelukkig zonder resultaat! Oogjes dicht en snaveltjes toe, morgen ochtend worden we wakker getoeterd door olifanten! 


From Thailand with love,

xoxo