Day Three & Four

Sawasdee!

Vanochtend al vroeg aan het ontbijt begonnen zodat we lekker nog wat aan onze laatste dag in Bangkok hadden.
Het ontbijt is echt geweldig hier en de meisjes van de bediening zien er prachtig uit in hun Thaise kleding.

Na het ontbijt heeft koen onze hoofdtas weer perfect ingepakt met alles op alphabetische volgorde en nadat ook de koffertjes op orde waren hebben we uit gecheckt bij alweer ons eerste hotel! Het moet even gezegd worden, Koentje heeft alles hier piekfijn op orde. Fijne reisgenoot die gozer :) Niets is zoek en ik krijg op mijn donder als de kauwgom terug gaat in het verkeerde vakje, geheel terecht natuurlijk.

Vandaag de laatste dag Bangkok en omdat we nog geen excursies geboekt hadden hebben we besloten eerst even de lokale etensmarkt vlak bij ons hotel op te zoeken. Wij bleken hier de enige tourristen te zijn dus heerlijk authentieke mensjes spotten. Op de markt hebben we een kleurrijke variatie gezien van dingen die ik nog nooit van mijn leven gezien, laat staan geproefd heb. Waaronder knal roze & blauw fruit, enorme vruchten die aan veelste kleine bomen groeien, menig gebakken insect & vele andere voor ons onbekende voedselwaren. Het bleek bij kijken, kijken, niet proeven voor ons want ziek zijn is geen optie. Van de ene verbazing in de andere loop je op zo'n markt zo te genieten dat je de details vergeet. En niet zomaar 1 detail, nee wel 100 of meer rennende details. Om maar even specifieker te zijn, de reden waarom je niet van lokale marktjes moet eten: RATTEN.... die hier zo groot zijn als een gemiddelde Nederlandse Campina koe. Nee niet zomaar ergens eentje, ze zijn OVERAL. Ik ben me dood geschrokken van dit formaat virus en wilde zo snel mogelijk weg hier. Gelukkig bewijst Thailand maar weer dat zowel vieze kat, schurftige zwerfhond en virusratten in 1 samenleving naast elkaar kunnen leven, erg prettig. We hebben maar een tuktuk naar het centrum gepakt en zijn daar even de veilige haven van enorme winkelcentra's ingedoken. ONS TERREIN.

Na een klein uurtje rondkijken in de winkels, het Art Centre van Bangkok bezocht te hebben wisten we even niet meer wat we moesten doen. Wat hadden we hier nog niet gedaan en nam niet teveel tijd in? We werden namelijk om kwart voor 6 alweer opgehaald bij ons hotel om naar het treinstation te gaan. Na even denken kwamen we op varen! We hebben nog geen longtailboot gehad en ook de tempel Wat Arun moesten we nog bezoeken, laat die nou net aan de andere kant van de rivier liggen!

Bij de eerste de beste tuktuk driver gevraagd hoe we hier kwamen en troffen tot onze blijdschap de liefste jongen van Bangkok en omstreken. Hij heette ons van welkom in Bangkok en vroeg ons waar we heen wilde. Voor 100 Baht zou zijn ons naar de rivier brengen en ons daar opwachten en na een uur weer naar ons hotel brengen. Onderweg hebben we uitgebreid gepraat en gevraagd waarom een jongen van 26 al tuktukdriver was hij bleek een gezinnetje te hebben en er waren maar weinig banen. Hij verdient zon 500 Baht per dag en moet 700 betalen voor de huur van de Tuk & benzine. Een simpele rekensom verteld dus dat hij amper wat overhoudt. Bij de rivier aangekomen vroegen we of hij nu of straks het geld wilde, waarop het antwoord: nu, was omdat hij graag wat wilde eten. Uit medelijden hebben we de jongen 500 Baht gegeven en hij wist even niet meer wat hij doen moest. Wat natuurlijk eten was. Even naar net mannetje van de longtailboten en hebben daar (terwijl we net 500 baht aan een tukdriver gaven) geprobeerd af te dingen met de boodschap dat wij ook maar arme studenten waren, er mocht wat van de prijs af :)

Wij met zijn 2'en heel luxe samen in een prive longtail boot gestapt en hebben een rondtour gehad over de Chao Praya rivier en de kanalen met krottenwijken achter de rivier. Tussendoor nog langs een groot aantal tempels gevaren en foto's gemaakt. Persoonlijk mocht de man van mij alle tempels overslaan, wij vonden de wijken veel prachtiger! Wat geweldig om te zien hoe al die zelf in elkaar getimmerde huisjes toch blijven staan en hoeveel kleding er te drogen kan hangen op 1 balkonnetje, hoeveel vuilnis er gewoon in het water ligt en hoe heerlijk alle kinderen daarin zwemmen... Bij een tempel kwam er een monnik met brood aanlopen en wij vonden het erg lief dat hij wist dat we honger hadden. Hij gooide het brood helaas voor ons in het water en alsof het 8e wereld wonder plaatst vond, ontstond er een tsunami aan vis aan het oppervlakte. We hebben het brood gekocht en de tsunami gevoerd. Wat een enorm grappig gezicht was aangezien de vissen in het midden een vlot vormden en de vissen aan de rand 1 voor 1 over het vlot naar het brood spartelden. Je moet het gezien hebben zeggen we dan. Toen we onderweg ook nog een ''nog niet tot tas bewerkte'' krokodil zagen zwemmen gingen onze gedachten even uit naar de zwemmende kinderen van net.. vonden we minder om te weten.

Eenmaal terug bij de haven stond onze lieve tukdriver nog te wachten en heeft hij ons bij het hotel afgezet. Hem nog even met Koen samen op de foto gezet en gedag gezegd. We moesten een klein uurtje wachten in de lobby waar we er al na 5 minuten achterkwamen dat de lobby maar 1 nummer draait. Werd je op een gegeven moment stapel gek van.

Om half 6 stond onze driver op de stoep en werden we naar het station gebracht. Daar hebben we lekker KFC uit een bucket gegeten al zittende op onze koffer. Flashback naar vorig jaar :) Nog even opgestaan voor het volkslied om 6uur en weer door. Nadat ook nog de grootste homo van Thailand voorbij kwam rennen, kwamen we al helemaal niet meer bij. Volgens koen moesten we opschieten, de trein vertrok namelijk al om 19.35. Koen had de tijd niet goed begrepen en ik als vriendin vertrouw mijn reisgenoot natuurlijk blindelings. Dit resulteerde in een uur te vroeg in de trein zitten, je afvragen waarom er niemand is en waarom de bedden man zo laat is met alles schoonmaken. Natuurlijk kwam de rest keurig op tijd en hebben we ons even voorgesteld aan onze buren. 2 jongens uit een Frans deel van Canada die verdacht veel op Koen-types leken en de klik was snel gemaakt. Het bier ging open, want ze gingen zoals vele naar de full-moonparty's. Toen ik de jongens verteld had dat het eten hier niet te vreten was en ik gelijk kreeg van ze tijdens het diner, hebben ze het eten proberen weg te geven aan de Thaise buurman van de jongens. De 31 jarige Thai was met zijn oude moeder op stap en was blijkbaar wel in voor een feestje. Champ, zo heette de man, bleek de mafste gozer te zijn die we ooit ontmoet hebben en te beschikken over de grappigste lach ooit. Hij was een type Masda dealer en dit bleek waar te zijn. (Voor wie the Hangover gezien heeft. Hij lijkt precies op die chinees Chow) Na 3 bier binnen een half uurtje (650 ml per keer) kwam de gozer helemaal los en begon de raarste verhalen te vertellen. We mochten natuurlijk niets tegen zijn moeder zeggen. Dit hebben we dan ook niet gedaan. Hij had een vrouw en een kindje maar vertelde later dat hij er nog 4 geheime vrouwen bijhad en uiteindelijk bleek de man de grootste smeerlap van Azie te zijn. De rest is geschiedenis. Vieze Man.

Het was nog een tijdje gezellig in de trein en ook onze coupe werd langzaam gevuld aangezien deze nachttrein stopt op ieder station. De 2 buren gingen al snel naar bed dus die hebben we niet meer gezien. Daarentegen veel gelachen met de Canadezen & wat duitsers. Tegen 11'en was de trein veranderd in een vrieskist en konden wij als ijsblokjes in ons bed gaan liggen. we hebben onze enige lange broek, sokken, tshirts en ieder ander warm kledingstuk allemaal aangedaan, zijn met z'n 2'en op 1 vierkante cm gaan liggen om nog een beetje warm te blijven. Ik heb best redelijk geslapen en koen heeft geen oog dicht gedaan en geleden aan buikpijntjes. Niet naar het toilet bij het station, dan poep je op de rails. Bij het ontbijt kregen we 4 chocolade koekjes, harde ananas en kattenzeik als drinken. Wij hebben ons prima vermaakt tot de man van de ontbijtjes vertelde dat we 3 uur later aan zouden komen. Leuk 14 uur in een trein. Wij vonden van wel! Dit was een reden voor koen om maar een uur voor aankomst eindelijk te gaan slapen en die werd wederom dood wakker zoals neef menno altijd zegt. Altijd naar je meisje luisteren! Nog even in de voorste coupe buiten de trein gehangen omdat er geen deuren waren. Altijd al willen doen.

Bij aankomst scheen de zon en waren wij gelukkig. Het was inmiddels al 12 uur, 37 graden en hadden we een gids die nog nichteriger was dan Mark- Marie. Hele aardige gozer overigens! We hebben een excursie naar Doi Suthep geboekt (tempel) en morgen gaan we, met veel pijn en moeite, zwemmen met olifantjes! (je moet 7 dagen van te voren boeken maar onze gids heeft het alsnog voor elkaar gekregen! Wij helemaal gelukkig, dit was een van de dingen die we niet wilde laten schieten. We hebben er zin in!

Vandaag was een rustig dagje, eerst gedouched want als je haar verdacht veel op patat lijkt is het tijd voor verfrissing, even gegeten in het hotel restaurant waar we de enige waren. Het is erg stil momenteel hier. Het eten was in ieder geval lekker :) De kamers zijn trouwens weer echt prachtig hier! We hebben een andere kamer dan ik met papa en mama vorig jaar. De kamer lijkt op een oosterse tempel met bruin rood en zilver. Ik voel me hier helemaal thuis. 's Middags even naar de markt in Chiang Mai Centrum geweest, waar het hier een feestweek is ter ere van een paal. Meer hebben we niet begrepen van het verhaal. Het eten op de markt ziet er hier een stuk lekkerder uit dan Bangkok, alsnog blijven we er vanaf. Op de markt met een hele lieve man een praatje gemaakt en goede tips gekregen. Ook nog een grote hagedis gespot en kwamen we een oude vrouw tegen die haar hoofd stootte tegen knie van koen, we hebben haar blauw geverfd, een witte muts op gedaan en zijn doorgelopen.

Vanavond ook weer voor 4 euro gegeten in het hotel en daarna even uitgerust op de kamer en heb ik lekker mijn blogje getypt,
We kijken ontzettend uit naar morgen en gaan lekker ons bedje in,

Eetsmakelijk daar in Holland, het is hier al laat!


From Thailand with love,

xoxo

Melissa & Koen